Moanin’ is begonnen eind jaren zestig. Een tijd waarin ook lege speakerkasten naar een optreden gesjouwd werden, omdat een band pas echt indruk maakte met een muur van installaties. Dat het niet allemaal werkte was niet van belang. Het oog wilde ook wat.
Het was een aaneenschakeling van succesvolle optredens totdat ze het genoeg vonden en in 1973 de band ontbonden. Ieder ging zijn eigen weg en het werd stil rond Moanin’.
Er bleken echter nog genoeg trouwe fans rond te lopen en in 1977 organiseerde de band zelf een reunie. Dit sloeg zo goed aan, dat het resulteerde in een bijna jaarlijks terugkerend gebeuren.
Ze deden dan ook met regelmaat en succes mee aan de revivals.
Moanin’ is altijd trouw gebleven aan de muziekstijl waar ze ooit mee begon, maar wilde toch iets meer. Zodoende kwam er een zesde bandlid bij (een toetseniste). Nu konden ze hun repertoirekeuze uitbreiden. Dit bandlid was wel wat jonger dan de rest van de band en door het spelen met deze “oude rotten” leerde ook zij een heel nieuw tijdperk van muziek kennen.
De kern van de Apeldoornse band Moanin’ speelt dus al jaren samen.
Deze oude kern bestaat uit:
Hans Meinicke: lead vocals
Karel Mulderij: gitaar en zang
Peter van der Spek: gitaar
Frank Tomassen: drums en zang
De oorspronkelijke bassist is gestopt met muziek maken.
Sinds de reünies is de band versterkt met een toetseniste:
Jacqueline Laros: keyboards en zang,
Anno 2011 draait de band naast deze muzikanten met
Dineke Huis in ’t Veld: vocals
Ruud van Veldhuizen: basgitaar.
Allemaal hebben ze hun sporen ruim verdiend in het live-circuit en in de studio.
Soms leidt de band even een sluimerend bestaan en dan is er ineens weer een serie spetterende optredens. Qua repertoire zet Moanin’ breed in. Van Steppenwolf, via Grand Funk Railroad tot Uriah Heep, Pink Floyd en Joe Cocker krijgt het publiek steeds iets verrassends voorgeschoteld. Uiteindelijk lukt het niemand om stil te blijven staan. Zelfs de grootste sceptici staan op een gegeven moment te swingen, zonder dat ze het zelf in de gaten hebben. De nummers worden met een mix van subtiliteit en power opgebouwd en de volgorde staat nooit vast. Steeds kijkt de band welk volgend nummer op dat moment het best aansluit bij het publiek.
Moanin’ staat garant voor een avond uit je dak gaan, maar ook voor kippenvel en voor herkenning en verbazing.